1. Sprawdzian, ale po co?

Każdy moment jest dobry, aby powtarzać z uczniami omówiony materiał. Nie chodzi o to, aby straszyć ich egzaminem, ale aby uświadomić, że łączenie autorów dzieł z tytułami, epokami literackimi, nurtami czy rodzajami jest naprawdę ważne. Aby sprawdzić, w jaki sposób uczniowie opanowali wiedzę i umiejętności, można zrobić sprawdzian, ale zdecydowanie lepszą formą jest wykorzystanie literackiego trimino.

2. Trójkąty na start!

Literackie trimino to zestaw trójkątów (u mnie 96. sztuk), które przygotowałam samodzielnie. Na każdym ramieniu trójkąta napisane jest imię i nazwisko twórcy i bohatera literackiego, tytuł dzieła, epoka literacka, nurt w sztuce, gatunek czy rodzaj literacki. Oczywiście są one przemieszane, ponieważ chodzi o to, by uczniowie połączyli ze sobą ramiona z pasującymi treściami. 

Do przygotowania trójkątów posłużył mi gotowy szablon, który znajduje się poniżej:

Poniżej też znajdziecie kilka własnoręcznie zrobionych przeze mnie kart:

Moje trimino możecie wykorzystać na dwa sposoby.

3. Powtórka na własny rachunek

Nauczyciel dzieli klasę na grupy. W każdej grupie znajdują się po cztery osoby. Każdy z uczestników zabawy otrzymuje po siedem trójkątów, których nie pokazuje pozostałym. Na stoliku leży też siedem trójkątów, odwróconych napisami do dołu. Stanowią one tzw. pulę pomocniczą. Pierwszy trójkąt z puli należy położyć napisami do góry i od niego zacząć grę. Rozpoczyna najmłodszy uczeń, którego zadaniem jest dołożyć do trójkąta jego własny, oczywiście zgodny z tym, co napisane jest na ramionach trójkąta z puli. W razie, gdy uczeń uzna, że żaden z jego trójkątów nie pasuje, może go wymienić, zabierając nowy z puli pomocniczej i odkładając swój na spód puli. Każdy uczestnik gra na własny rachunek, a więc wygrywa ten, który jako pierwszy pozbędzie się swoich trójkątów.

4. Trimino z kostką

Drugi sposób wykorzystania trójkątów polega na pracy w zespołach dwuosobowych i wykorzystaniu kostki do gry. Jest on bardziej skomplikowany, ale równie ciekawy i angażujący uczniów do pracy.

Należy pamiętać, iż przy standardowej kostce bierzemy pod uwagę tylko oczka od 1 do 3. Jeśli więc gracz wyrzuci 4 oczka, to będą one oznaczały 1, pięć – 2, a sześć – 3. Inaczej będzie w przypadku, jeśli grupy będą miały przygotowane własne kostki z oczkami 1,2,3. My korzystaliśmy z gotowych kostek do gier, więc musieliśmy sobie poradzić w taki właśnie sposób. Oczywiście ilość kostek zależy od ilości grup biorących udział w zabawie.

Nauczyciel dzieli klasę na zespoły, a zespoły na grupy (dwa zespoły to jedna grupa). Każdy zespół otrzymuje po siedem trójkątów. Nie pokazuje trójkątów pozostałym zespołom. Spośród wszystkich uczestników grupy zostaje wybrany jeden uczeń, który będzie pełnił funkcję sekretarza i zapisywał wyniki.

Na stole pozostaje kilka trójkątów, należących do puli pomocniczej, leżących napisami do dołu. Spośród tych trójkątów sekretarz losuje jeden i kładzie go na środku stołu napisami ku górze. Jest to trójkąt startowy i od niego rozpoczyna się gra.

Zadanie polega na tym, aby w ciągu rozgrywki uzyskać jak największą liczbę punktów. Czas rozgrywki zależy od czasu zaproponowanego przez nauczyciela lub kończy się w momencie położenia na stole ostatniego trójkąta przez zwycięski zespół.

Przebieg i punktacja:

Zadaniem zespołu jest dołożenie do trójkąta startowego tylu trójkątów, ile zespół wyrzucił oczek na kostce. Jeśli jest to 1, więc jeden trójkąt, 2 – dwa, 3 – trzy. Jeśli grupa dobrze wykonała zadanie, sekretarz dodaje jej tyle punktów, ile trójkątów dołożyła. Analogicznie, jeśli jeden trójkąt, to 1 punkt itp. Natomiast jeśli zespół nie wykonał zadania, sekretarz odejmuje mu tyle punktów, ile miał trójkątów lub dodaje punkty minusowe w przypadku, kiedy nie zgromadził jeszcze żadnego punktu, np. jeśli zespół miał dołożyć jeden trójkąt, a tego nie zrobił, sekretarz odejmuje mu 1 punkt; jeśli dwa i z tych dwóch dołożył jeden, a drugiego nie, wówczas otrzymuje 1 punkt i jest mu 1 odejmowany. Podobnie postępujemy w przypadku kostki z numerem 3.

Uwaga! Trójkąty w puli pomocniczej!

Jeżeli zespół nie dołożył żadnego trójkąta, odejmuje mu się punkty w zależności, jaką cyfrę wylosował, ale jednocześnie może skorzystać z opcji trójkątów w puli pomocniczej i wybrać z puli tylko jeden trójkąt. Może go jednak dołożyć w dopiero w następnej rundzie. Trójkąty, które nie pasowały, nadal zostają w zasobach zespołu.

Powtórka nie musi być nudna, prawda? 🙂

IB

Kategorie: Artykuł

0 komentarzy

Dodaj komentarz

Avatar placeholder

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *